Kolejne trzy przypadki niedawno rozpoznanej choroby
Zobacz więcej

Kolejne trzy przypadki niedawno rozpoznanej choroby

Pierwsze doniesienia o zespole midface toddler excoriation syndrome (MiTES) pochodzą z 2018 r. Jest to zaburzenie genetyczne, dziedziczone w sposób autosomalny recesywny, u podłoża którego leży mutacja w obu kopiach genu PR, kodującego domenę białka 12 (PRDM12). Prawidłowa ekspresja genu PR prowadzi do wykształcenia nocyceptorów, czyli receptorów bólowych.

Związek świerzbiączki guzkowej z występowaniem nowotworów u pacjentów w średnim wieku
Zobacz więcej

Związek świerzbiączki guzkowej z występowaniem nowotworów u pacjentów w średnim wieku

Świerzbiączka guzkowa (ŚG) jest zapalną dermatozą przebiegającą z nasilonym świądem skóry. Bardzo często towarzyszą jej inne zaburzenia, w tym nowotwory. Badacze z John Hopkins University School of Medicine w Baltimore, Maryland postanowili ocenić tę korelację. W tym celu przeprowadzili badanie retrospektywne, które objęło 695 chorych z rozpoznaniem ŚG w wieku 40-69 lat, hospitalizowanych w Johns Hopkins Health System w latach 2013-2017.

Stosowanie fotoprotekcji przez osoby z nowotworami skóry
Zobacz więcej

Stosowanie fotoprotekcji przez osoby z nowotworami skóry

Najczęściej diagnozowanymi w Stanach Zjednoczonych nowotworami złośliwymi skóry są rozrosty niemelanocytarne (keratinocyte carcinoma - KC), w tym rak podstawnokomórkowy i kolczystokomórkowy. W związku z obserwowanym obecnie wzrostem zapadalności, poszukuje się skutecznych metod ich zapobiegania. Najważniejszym działaniem profilaktycznym jest odpowiednie stosowanie fotoprotekcji.

Retrospektywna analiza przypadków pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego niebliznowajciejącego zapalenia mieszków włosowych skóry głowy
Zobacz więcej

Retrospektywna analiza przypadków pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego niebliznowajciejącego zapalenia mieszków włosowych skóry głowy

Zapalenie mieszków włosowych skóry głowy (scalp folliculitis - SF) jest dermatozą, której nasilenie i przebieg kliniczny mogą mieć zróżnicowany charakter. Wyróżnia się kilka postaci choroby, w tym przewlekłe niebliznowaciejące SF. Z uwagi na fakt, że jest to odmiana o nie do końca poznanym charakterze i metodach terapeutycznych, hiszpańscy dermatolodzy z Hospital Universitario de Fuenlabrada w Madrycie dokonali retrospektywnej analizy opisów wszystkich przypadków pacjentów hospitalizowanych w ich klinice od stycznia 2016 do grudnia 2017.

Obraz kliniczny i trichoskopowy łysienia pooperacyjnego
Zobacz więcej

Obraz kliniczny i trichoskopowy łysienia pooperacyjnego

Łysienie pooperacyjne, inaczej zwane łysieniem z ucisku (pressure alopecia - PA) to rzadko występująca forma utraty włosów na skórze głowy, rozwijająca się na skutek zmian niedokrwiennych w obrębie skalpu. Zmiany wynikają z przedłużającego się unieruchomienia głowy, najczęściej w trakcie operacji lub hospitalizacji.

Efekt przeszczepu włosów u pacjentów z łysieniem czołowym bliznowaciejącym
Zobacz więcej

Efekt przeszczepu włosów u pacjentów z łysieniem czołowym bliznowaciejącym

Łysienie czołowe bliznowaciejące (frontal fibrosing alopecia - FFA) to choroba, w przebiegu której dochodzi do trwałej utraty włosów w obrębie okolic owłosionej głowy: czołowej i skroniowej, a także rozwoju zmian rumieniowych lokalizujących się okołomieszkowo i nadmiernej hiperkeratozy. Zmianom mogą towarzyszyć subiektywne dolegliwości o charakterze bólu, pieczenia, palenia i swędzenia skóry. Leczenie choroby jest trudne, a rokowanie niepewne.

Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych
Zobacz więcej

Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych

U biorców przeszczepów narządowych istnieje ryzyko rozwoju zaburzeń limfoproliferacyjnych (post-transplant lymphoproliferative disorders - PTLD). Nie są jednak znane dokładne dane epidemiologiczne oraz szczegółowa charakterystyka tych zaburzeń dotyczących skóry. Wiadomo, że występują one rzadko, ponieważ obecnie istnieją doniesienia o zaledwie 56 przypadkach.

Brodalumab w terapii ogólnej łuszczycy u chorych, u których zastosowanie innych inhibitorów IL-17 było nieskuteczne
Zobacz więcej

Brodalumab w terapii ogólnej łuszczycy u chorych, u których zastosowanie innych inhibitorów IL-17 było nieskuteczne

Dostępne są wyniki badań, w których potwierdzono skuteczność brodalumabu w leczeniu łuszczycy u chorych, którzy poprzednio stosowali leki biologiczne, nie uzyskując efektu terapeutycznego. Jakkolwiek, brakuje podobnych danych dotyczących pacjentów przyjmujących inhibitory IL-17. Amerykańscy badacze z Oddziału Dermatologii z Icahn School of Medicine at Mount Sinai postanowili zająć się tym zagadnieniem. Do badania włączono 39 pacjentów z umiarkowaną lub ciężką postacią choroby.

Suplementacja magnezu w leczeniu kępek żółtych rzekomych
Zobacz więcej

Suplementacja magnezu w leczeniu kępek żółtych rzekomych

Opublikowane dotychczas wyniki badań, przeprowadzone na modelach ludzkich i mysich, wykazały, że zwiększony poziom magnezu może ograniczać procesy wapnienia. Sugerując się tymi obiecującymi doniesieniami, amerykańscy badacze przeprowadzili randomizowane, podwójnie zaślepione badanie prospektywne, do którego włączono 44 chorych z rozpoznaniem PXE.

Guzowatość nosa (rhinophyma) wykazuje związek ze spożyciem alkoholu
Zobacz więcej

Guzowatość nosa (rhinophyma) wykazuje związek ze spożyciem alkoholu

Jednym z późnych objawów trądziku różowatego jest przerost gruczołów łojowych, tkanki łącznej i naczyń skóry, najczęściej dotyczący dolnych części nosa, co prowadzi do przerostu ograniczonego tej okolicy. Badacze z Uniwersyteckiego Szpitala w Strasburgu, z uwagi na niewielką liczbę badań dotyczących związku pomiędzy nadmiernym spożyciem alkoholu i rozwojem guzowatości nosa, postanowili zająć się tym zagadnieniem. Grupę badawczą stanowiło 52 pacjentów z rozpoznaniem rhinophyma.

Częstość występowania i charakterystyka pacjentów z idiopatycznym zespołem Stevensa-Johnsona i toksyczną nekrolizą naskórka
Zobacz więcej

Częstość występowania i charakterystyka pacjentów z idiopatycznym zespołem Stevensa-Johnsona i toksyczną nekrolizą naskórka

Zespół Stevensa-Johnsona (Stevens-Johnson Syndome - SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (toxic epidermal necrolysis - TEN) stanowią dwa warianty tej samej choroby, różniące się stopniem zajęcia powierzchni skóry. Dostępne dane epidemiologiczne wskazują, że częstość występowania SJS to 1-6 pacjentów, natomiast TEN rozpoznawany jest u 0,4-1,2 chorych na milion mieszkańców rocznie na świecie.