Dermatologia Praktyczna

Mikroskopowe zapalenie jelita grubego u pacjentów z zapaleniem skórno-mięśniowym

Zapalenie skórno-mięśniowe (dermatomyositis - DM) to idiopatyczna miopatia zapalna, w przebiegu której dochodzi do zajęcia mięśni szkieletowych i innych narządów, w tym skóry.

Kolejne trzy przypadki niedawno rozpoznanej choroby

Pierwsze doniesienia o zespole midface toddler excoriation syndrome (MiTES) pochodzą z 2018 r. Jest to zaburzenie genetyczne, dziedziczone w sposób autosomalny recesywny, u podłoża którego leży mutacja w obu kopiach genu PR, kodującego domenę białka 12 (PRDM12). Prawidłowa ekspresja genu PR prowadzi do wykształcenia nocyceptorów, czyli receptorów bólowych.

Stanowisko Konsultanta Krajowego w sprawie zabiegów medycyny estetycznej podczas pandemii COVID-19

Konsultant Krajowy w dziedzinie dermatologii i wenerologii zwraca się z prośbą do lekarzy, którzy świadczą usługi w zakresie dermatologii i medycyny estetycznej nieratującej zdrowia i życia pacjentów, o natychmiastowe zaprzestanie bezpośrednich wizyt pacjentów.

Związek świerzbiączki guzkowej z występowaniem nowotworów u pacjentów w średnim wieku

Świerzbiączka guzkowa (ŚG) jest zapalną dermatozą przebiegającą z nasilonym świądem skóry. Bardzo często towarzyszą jej inne zaburzenia, w tym nowotwory. Badacze z John Hopkins University School of Medicine w Baltimore, Maryland postanowili ocenić tę korelację. W tym celu przeprowadzili badanie retrospektywne, które objęło 695 chorych z rozpoznaniem ŚG w wieku 40-69 lat, hospitalizowanych w Johns Hopkins Health System w latach 2013-2017.

Stosowanie fotoprotekcji przez osoby z nowotworami skóry

Najczęściej diagnozowanymi w Stanach Zjednoczonych nowotworami złośliwymi skóry są rozrosty niemelanocytarne (keratinocyte carcinoma - KC), w tym rak podstawnokomórkowy i kolczystokomórkowy. W związku z obserwowanym obecnie wzrostem zapadalności, poszukuje się skutecznych metod ich zapobiegania. Najważniejszym działaniem profilaktycznym jest odpowiednie stosowanie fotoprotekcji.

Koronawirus nie przenosi się na czasopismach

Do tej pory nie było żadnego potwierdzonego przypadku zakażenia koronawirusem przez kontakt z czasopismem lub innego rodzaju materiałem drukowanym.

Analiza kliniczno-epidemiologiczna pacjentów z liszajem płaskim

Liszaj płaski (lichen planus - LP) to przewlekła, zapalna dermatoza świądowa o wciąż nie do końca ustalonej etiologii. W jej przebiegu dochodzi do zajęcia skóry, błon śluzowych oraz skóry owłosionej głowy i paznokci. Ogólnoświatowa częstość występowania choroby szacowana jest na 1%.

Retrospektywna analiza przypadków pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego niebliznowajciejącego zapalenia mieszków włosowych skóry głowy

Zapalenie mieszków włosowych skóry głowy (scalp folliculitis - SF) jest dermatozą, której nasilenie i przebieg kliniczny mogą mieć zróżnicowany charakter. Wyróżnia się kilka postaci choroby, w tym przewlekłe niebliznowaciejące SF. Z uwagi na fakt, że jest to odmiana o nie do końca poznanym charakterze i metodach terapeutycznych, hiszpańscy dermatolodzy z Hospital Universitario de Fuenlabrada w Madrycie dokonali retrospektywnej analizy opisów wszystkich przypadków pacjentów hospitalizowanych w ich klinice od stycznia 2016 do grudnia 2017.

Rozwój reakcji fotonadwrażliwości w trakcie celowanej terapii przeciwnowotworowej

Reakcje fotonadwrażliwości (RF) należą to działań niepożądanych, które można zaobserwować podczas przyjmowania substancji leczniczych z różnych grup. Ich obecność może negatywnie wpływać na jakość życia chorych w znaczącym stopniu, a także ograniczyć spektrum terapeutyczne u danej osoby.

Obraz kliniczny i trichoskopowy łysienia pooperacyjnego

Łysienie pooperacyjne, inaczej zwane łysieniem z ucisku (pressure alopecia - PA) to rzadko występująca forma utraty włosów na skórze głowy, rozwijająca się na skutek zmian niedokrwiennych w obrębie skalpu. Zmiany wynikają z przedłużającego się unieruchomienia głowy, najczęściej w trakcie operacji lub hospitalizacji.

Zastosowanie antymonoglukonianu sodu w leczeniu skórnej leiszmaniozy u dzieci

Izraelscy dermatolodzy z Hadassah-Hebrew University Medical Center w Jerozolimie postanowili ocenić zarówno skuteczność, jak i bezpieczeństwo antymonoglukonianu sodu zastosowanego u dzieci z rozpoznaniem na podstawie wyników reakcji PCR lub wymazu postaci skórnej leiszmaniozy.

Efekt przeszczepu włosów u pacjentów z łysieniem czołowym bliznowaciejącym

Łysienie czołowe bliznowaciejące (frontal fibrosing alopecia - FFA) to choroba, w przebiegu której dochodzi do trwałej utraty włosów w obrębie okolic owłosionej głowy: czołowej i skroniowej, a także rozwoju zmian rumieniowych lokalizujących się okołomieszkowo i nadmiernej hiperkeratozy. Zmianom mogą towarzyszyć subiektywne dolegliwości o charakterze bólu, pieczenia, palenia i swędzenia skóry. Leczenie choroby jest trudne, a rokowanie niepewne.

Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych

U biorców przeszczepów narządowych istnieje ryzyko rozwoju zaburzeń limfoproliferacyjnych (post-transplant lymphoproliferative disorders - PTLD). Nie są jednak znane dokładne dane epidemiologiczne oraz szczegółowa charakterystyka tych zaburzeń dotyczących skóry. Wiadomo, że występują one rzadko, ponieważ obecnie istnieją doniesienia o zaledwie 56 przypadkach.

Ryzyko rozwoju trądziku w ciągu dwóch pierwszych lat stosowania testosteronu u transpłciowych mężczyzn po zmianie płci

Proces zmiany płci wymaga zastosowania leczenia operacyjnego i hormonalnego. Korekta płci żeńskiej na męską wiąże się z otrzymywaniem maskulinizującego testosteronu przez osoby K/M, czyli transpłciowych mężczyzn. Wykazano, że taka terapia prowadzi do nasilenia łojotoku i może skutkować występowaniem trądziku.

Brodalumab w terapii ogólnej łuszczycy u chorych, u których zastosowanie innych inhibitorów IL-17 było nieskuteczne

Dostępne są wyniki badań, w których potwierdzono skuteczność brodalumabu w leczeniu łuszczycy u chorych, którzy poprzednio stosowali leki biologiczne, nie uzyskując efektu terapeutycznego. Jakkolwiek, brakuje podobnych danych dotyczących pacjentów przyjmujących inhibitory IL-17. Amerykańscy badacze z Oddziału Dermatologii z Icahn School of Medicine at Mount Sinai postanowili zająć się tym zagadnieniem. Do badania włączono 39 pacjentów z umiarkowaną lub ciężką postacią choroby.

Wzrost ryzyka rozwoju pemfigoidu pęcherzowego po zastosowaniu niektórych leków psychiatrycznych i neurologicznych

Pemfigoid pęcherzowy (bullous pemphigoid - BP) należy do grupy podnaskórkowych autoimmunologicznych chorób pęcherzowych i najczęściej dotyczy osób starszych po 65. roku życia. W jego przebiegu dochodzi do powstawania dobrze napiętych pęcherzy, zarówno na podłożu rumieniowo-obrzękowym, jak i w obrębie skóry niezmienionej.

Suplementacja magnezu w leczeniu kępek żółtych rzekomych

Opublikowane dotychczas wyniki badań, przeprowadzone na modelach ludzkich i mysich, wykazały, że zwiększony poziom magnezu może ograniczać procesy wapnienia. Sugerując się tymi obiecującymi doniesieniami, amerykańscy badacze przeprowadzili randomizowane, podwójnie zaślepione badanie prospektywne, do którego włączono 44 chorych z rozpoznaniem PXE.

Guzowatość nosa (rhinophyma) wykazuje związek ze spożyciem alkoholu

Jednym z późnych objawów trądziku różowatego jest przerost gruczołów łojowych, tkanki łącznej i naczyń skóry, najczęściej dotyczący dolnych części nosa, co prowadzi do przerostu ograniczonego tej okolicy. Badacze z Uniwersyteckiego Szpitala w Strasburgu, z uwagi na niewielką liczbę badań dotyczących związku pomiędzy nadmiernym spożyciem alkoholu i rozwojem guzowatości nosa, postanowili zająć się tym zagadnieniem. Grupę badawczą stanowiło 52 pacjentów z rozpoznaniem rhinophyma.

Częstość występowania i charakterystyka pacjentów z idiopatycznym zespołem Stevensa-Johnsona i toksyczną nekrolizą naskórka

Zespół Stevensa-Johnsona (Stevens-Johnson Syndome - SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (toxic epidermal necrolysis - TEN) stanowią dwa warianty tej samej choroby, różniące się stopniem zajęcia powierzchni skóry. Dostępne dane epidemiologiczne wskazują, że częstość występowania SJS to 1-6 pacjentów, natomiast TEN rozpoznawany jest u 0,4-1,2 chorych na milion mieszkańców rocznie na świecie.

Dlaczego pacjenci z trądzikiem odwróconym rezygnują z doustnej terapii łączonej klindamycyną i rifampicyną?

Trądzik odwrócony (hidradenitis suppurativa - HS) to przewlekła choroba o nieustalonej w pełni etiologii. W jego przebiegu dochodzi do rozwoju zmian zapalnych (ropnie, przetoki), a w późniejszym etapie także do powstania blizn i deformacji tkanek.