Suplementacja magnezu w leczeniu kępek żółtych rzekomych

Suplementacja magnezu w leczeniu kępek żółtych rzekomych
Kępki żółte rzekome (pseudoxanthoma elasticum - PXE) to objawy rzadkiej, dziedziczonej w sposób autosomalny recesywny choroby genetycznej, charakteryzującej się postępującym zwapnieniem i pofragmentowaniem włókien sprężystych w obrębie skóry, gałek ocznych, układu sercowo-naczyniowego i przewodu pokarmowego. Choroba wiąże się ze znaczącym ograniczeniem jakości życia. Rokowanie dla pacjentów zależy od stopnia zajęcia narządów wewnętrznych. Zwraca się uwagę, że najistotniejsza jest prewencja i wczesne wykrywanie zaburzeń układowych.
Opublikowane dotychczas wyniki badań, przeprowadzone na modelach ludzkich i mysich, wykazały, że zwiększony poziom magnezu może ograniczać procesy wapnienia. Sugerując się tymi obiecującymi doniesieniami, amerykańscy badacze przeprowadzili randomizowane, podwójnie zaślepione badanie prospektywne, do którego włączono 44 chorych z rozpoznaniem PXE. W ciągu pierwszego roku terapii połowa chorych otrzymywała doustnie w dawce dobowej 800 mg tlenku magnezu (MgO), a pozostali uczestnicy - placebo. Kolejny rok badania wiązał się z zastosowaniem u wszystkich chorych 2500 mg MgO na dobę w dwóch dawkach podzielonych. 

Wszyscy pacjenci wykazali dobrą tolerancję leku. Wyznaczone okolice zmienionej chorobowo skóry zostały ocenione zarówno klinicznie, z wykorzystaniem 10-punktowej skali numerycznej, jak i histopatologicznie za pomocą 4 mm biopsji sztancowej. Dodatkowo pod uwagę wzięto wyniki badań laboratoryjnych, EKG, densytometrii oraz badania okulistycznego. Spośród wszystkich pacjentów, którzy ukończyli badanie (n = 40), poprawę kliniczną odnotowano u 38,09% chorych w grupie badawczej oraz 15,79% w grupie przyjmującej placebo (P = 0,29). Po dwóch latach suplementacji związków magnezu, 2 spośród 8 uczestników badania, u których jeden rok leczenia MgO przyniósł odpowiedź terapeutyczną, utrzymało ją. Z kolei 5 chorych, pierwotnie bez poprawy klinicznej, po zakończeniu kuracji ją uzyskało. Nie wykazano znaczących zmian w wynikach badań okulistycznych, laboratoryjnych i densytometrii.  

Autorzy badania w podsumowaniu zaznaczyli, że pewne ograniczenia mogły wpłynąć na brak uzyskania statystycznie istotnych wyników. Zakwalifikowano do nich niewielką grupę badawczą, do której zaliczono pacjentów z rzadko występującą chorobą, charakteryzującą się różnorodnością objawów, a także zmniejszoną dawkę substancji leczniczej z uwagi na obawę przed wystąpieniem działań niepożądanych. Podkreślono, że wyniki przeprowadzonego badania są na tyle obiecujące, że skłaniają ku dalszym próbom leczenia magnezem chorych z rozpoznaniem PXE.
 
 
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
 
 
Na podstawie:
R. Sharon i wsp.: Magnesium supplementation in the treatment of pseudoxanthoma elasticum: A randomized trial. J Am Acad Dermatol 2019; 81 (1): 263-265.

Źródło ikony wpisu: zdjęcie ze zbiorów prof. Andrzeja Kaszuby