Ustekinumab w terapii młodzieży z łuszczycą

Ciężka łuszczyca plackowata u dzieci stanowi isotny problem terapeutyczny. Wiele metod leczniczych jest przeciwwskazanych lub niechętnie wdrażanych przez lekarzy z powodu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Spośród leków biologicznych dotychczas dwa posiadają rejestrację u dzieci − etanercept (od 6. roku życia) i adalimumab (od 4. roku życia). Do tego grona może wkrótce dołączyć ustekinumab. Opublikowano  badanie III fazy nad skutecznością tego leku u młodzieży między 12. a 17. rokiem życia.

Związek świerzbiączki guzkowej z występowaniem nowotworów u pacjentów w średnim wieku

Świerzbiączka guzkowa (ŚG) jest zapalną dermatozą przebiegającą z nasilonym świądem skóry. Bardzo często towarzyszą jej inne zaburzenia, w tym nowotwory. Badacze z John Hopkins University School of Medicine w Baltimore, Maryland postanowili ocenić tę korelację. W tym celu przeprowadzili badanie retrospektywne, które objęło 695 chorych z rozpoznaniem ŚG w wieku 40-69 lat, hospitalizowanych w Johns Hopkins Health System w latach 2013-2017.

Stosowanie fotoprotekcji przez osoby z nowotworami skóry

Najczęściej diagnozowanymi w Stanach Zjednoczonych nowotworami złośliwymi skóry są rozrosty niemelanocytarne (keratinocyte carcinoma - KC), w tym rak podstawnokomórkowy i kolczystokomórkowy. W związku z obserwowanym obecnie wzrostem zapadalności, poszukuje się skutecznych metod ich zapobiegania. Najważniejszym działaniem profilaktycznym jest odpowiednie stosowanie fotoprotekcji.

Spironolakton zmniejsza efekty uboczne miejscowych steroidów

W najnowszym numerze Journal of Investigative Dermatology opublikowano bardzo ciekawe wyniki badań nad preparatami miejscowymi zawierającymi glikokortykosteroidy (GKS). Otóż okazało się, że dodanie do podłoża spironolaktonu − leku moczopędnego od dawna stosowanego ogólnie m.in. w terapii nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca −  powoduje redukcję objawów niepożądanych związanych z przewlekłym stosowaniem GKS.

Retrospektywna analiza przypadków pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego niebliznowajciejącego zapalenia mieszków włosowych skóry głowy

Zapalenie mieszków włosowych skóry głowy (scalp folliculitis - SF) jest dermatozą, której nasilenie i przebieg kliniczny mogą mieć zróżnicowany charakter. Wyróżnia się kilka postaci choroby, w tym przewlekłe niebliznowaciejące SF. Z uwagi na fakt, że jest to odmiana o nie do końca poznanym charakterze i metodach terapeutycznych, hiszpańscy dermatolodzy z Hospital Universitario de Fuenlabrada w Madrycie dokonali retrospektywnej analizy opisów wszystkich przypadków pacjentów hospitalizowanych w ich klinice od stycznia 2016 do grudnia 2017.

Kwas acetylosalicylowy opóźnia gojenie przewlekłych ran

Kwas acetyloasalicylowy oprócz swoich nieocenionych właściwości antyagregacyjnych, powoduje wydłużenie czasu krwawienia oraz ma negatywny wpływ na gojenie się przewlekłych ran. Najnowsze badania, które opublikowano w The Journal of Experimental Medicine, dokładnie opisują wpływ aspiryny na keratynocyty oraz na hamowanie procesów naprawczych w obrębie skóry.

Obraz kliniczny i trichoskopowy łysienia pooperacyjnego

Łysienie pooperacyjne, inaczej zwane łysieniem z ucisku (pressure alopecia - PA) to rzadko występująca forma utraty włosów na skórze głowy, rozwijająca się na skutek zmian niedokrwiennych w obrębie skalpu. Zmiany wynikają z przedłużającego się unieruchomienia głowy, najczęściej w trakcie operacji lub hospitalizacji.

Miejscowa iwermektyna w terapii trądziku różowatego

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zaaprobowała nowy lek miejscowy w terapii trądziku różowatego − 1% iwermektynę w kremie (Soolantra® Cream). Wyniki badań klinicznych wskazują, że lek stanowi alternatywę dla obecnego złotego standardu − 0,75% metronidazolu, wykazuje szybki początek działania i jest dobrze tolerowany przez pacjentów.

Efekt przeszczepu włosów u pacjentów z łysieniem czołowym bliznowaciejącym

Łysienie czołowe bliznowaciejące (frontal fibrosing alopecia - FFA) to choroba, w przebiegu której dochodzi do trwałej utraty włosów w obrębie okolic owłosionej głowy: czołowej i skroniowej, a także rozwoju zmian rumieniowych lokalizujących się okołomieszkowo i nadmiernej hiperkeratozy. Zmianom mogą towarzyszyć subiektywne dolegliwości o charakterze bólu, pieczenia, palenia i swędzenia skóry. Leczenie choroby jest trudne, a rokowanie niepewne.

Chłoniaki skórne u osób po przeszczepach narządowych

U biorców przeszczepów narządowych istnieje ryzyko rozwoju zaburzeń limfoproliferacyjnych (post-transplant lymphoproliferative disorders - PTLD). Nie są jednak znane dokładne dane epidemiologiczne oraz szczegółowa charakterystyka tych zaburzeń dotyczących skóry. Wiadomo, że występują one rzadko, ponieważ obecnie istnieją doniesienia o zaledwie 56 przypadkach.