Poprawa obrazu klinicznego i histopatologicznego rozstępów ciążowych po zastosowaniu ablacyjnego lasera frakcyjnego CO2

Poprawa obrazu klinicznego i histopatologicznego rozstępów ciążowych po zastosowaniu ablacyjnego lasera frakcyjnego CO2

Rozstępy stanowią dość częsty kosmetyczny problem skórny. Przeważnie pojawiają się w okresie dojrzewania, kiedy dochodzi do szybkiego wzrostu długości ciała i przyrostu jego masy, a także po steroidoterapii miejscowej i ogólnej czy w czasie ciąży – ocenia się, że rozstępy dotyczą do 90% przyszłych matek, z dominacją trzeciego trymestru. Do czynników ryzyka rozstępów ciążowych (striae gravidarum – SG) należą młody wiek, wywiad rodzinny, nadwaga matki, a także duża masa płodu. Istnieje jednak sporo form profilaktyki tych zmian skórnych. Powinno się dążyć do utrzymania stałej masy ciała poprzez odpowiednią dietę i aktywność fizyczną, stosować terapie emoliencyjne, peelingi oraz masaże poprawiające kondycję i ukrwienie skóry.

W brazylijskiej School of Medical Sciences w São Paulo dokonano próby oceny klinicznej i histopatologicznej rozstępów ciążowych poprzez poddanie je zabiegom laseroterapii z wykorzystaniem ablacyjnego lasera frakcyjnego CO2. Grupę badawczą stanowiło 13 kobiet z obecnymi na skórze brzucha SG. Po wyrażeniu świadomej zgody u każdej z nich przeprowadzono serię czterech zabiegów laseroterapii z dzielącym te procedury 30-dniowym interwałem czasowym.  Jako obszar roboczy wybrano skórę brzucha po prawej stronie i ustawiono parametry – początkowo 80, następnie 90, 100 i 110 mJ/MTZ. Lewa strona z kolei uznana została za niepoddawaną leczeniu próbę kontrolną.

Biopsje i pomiary szerokości wykonano na największej zmianie chorobowej i ten sam obszar był kontrolowany w miesiąc po ostatniej, czwartej laseroterapii. Dla porównania bioptowano także zdrową, normalnie wyglądającą skórę brzucha. Następnie, celem oceny włókien kolagenowych, materiał badawczy podzielono pod względem grubości na powierzchowną część A, 500 ± 10 μm oraz głęboką część B, 501-1000 μm. Dodatkowo zlecono barwienia na włókna elastylowe i dokonano pomiarów grubości naskórka. 

W wyniku badań okazało się, że po leczeniu doszło do znaczącego (p < 0,05) wzrostu ilości włókien kolagenowych (preparaty barwione trichromem Massona – dla części A: od 36,70 ± 4,94 do 45,58 ± 7,00 μm2, dla części B: od 31,08 ± 4,40 do 41,69 ± 10,21 μm2). Co więcej, ich liczba przewyższała wartości sprzed leczenia mierzone w skórze zdrowej. Odnotowano także nieznacznie zwiększoną ilość dojrzałej formy włókien elastynowych, co może być związane z większą opornością tychże włókien na wysoką temperaturę w porównaniu z kolagenowymi. Pomiar grubości naskórka wskazywał istotną (p < 0,05) dominację tego zjawiska po leczeniu, także w stosunku do naskórka niepoddanego zabiegom (dla porównania – skóra zdrowa: 67,08 ± 11,55 μm; przed laseroterapią: 77,55 ± 17,19 μm; po laseroterapii: 90,67 ± 18,17 μm. Ponadto, znaczne zmniejszenie szerokości dotyczyło największej zmiany (przed: 0,66 ± 0,32 cm i po: 0,43 ± 0,23 cm). Najważniejszy parametr, czyli opinia pacjentek po 30 dniach od ostatniego zabiegu, także okazała się potwierdzać dobry efekt zastosowanego leczenia. Spośród 13 kobiet aż 12 uznało efekt terapii za dobry lub bardzo dobry, pomimo przejściowo występujących działań niepożądanych jak rumień, obrzęk, złuszczanie.

Podsumowując – choć metoda została przeprowadzona na niewielkiej grupie osób, okazała się na tyle skuteczna, że powinna zostać uznana za jeden z elementów schematu leczenia rozstępów ciążowych.  

lek. Paulina Szczepanik-Kułak

Na podstawie:

Crocco E.I., Muzy G., Schowe N.M., Albuquerque M.S., Barros M.D., Buck H.S.: Fractional ablative carbon-dioxide laser treatment improves histologic and clinical aspects of striae gravidarum: A prospective open label paired study. J Am Acad Dermatol 2018; 79 (2): 363-364.