Brodawki wirusowe – czy skuteczność doogniskowego podania bleomycyny jest większa po dołączeniu laseroterapii lub elektroporacji?

Brodawki wirusowe – czy skuteczność doogniskowego podania bleomycyny jest większa po dołączeniu laseroterapii lub elektroporacji?
Bleomycyna jest antybiotykiem przeciwnowotworowym, wytwarzanym przez bakterie z gatunku Streptomyces verticillus. Mechanizm działania substancji wiąże się z hamowaniem replikacji DNA, co prowadzi do apoptozy komórek nowotworowych. Wykazano, że zastosowanie bleomycyny u pacjentów z brodawkami wirusowymi może prowadzić do remisji klinicznej zmian opornych na leczenie.
Do najczęściej opisywanych działań niepożądanych bleomycyny należą ból oraz tworzenie się strupów. Nieco rzadziej może dochodzić do występowania objawu Raynauda, zgorzeli opuszków palców, ograniczenia lub zaburzenia wzrostu paznokci, zaburzeń pigmentacyjnych w obrębie okolicy poddawanej leczeniu, a także blizn zanikowych i przerostowych. W piśmiennictwie dostępne są doniesienia na temat terapii łączonej z zastosowaniem doogniskowo podawanej bleomycyny, laseroterapii oraz elektroporacji. Głównym celem tych zabiegów jest zwiększenie absorpcji bleomycyny do zmiany chorobowej.
Kaul i wsp. przeprowadzili analizę piśmiennictwa (bazy PubMed, Embase) pod kątem artykułów uwzględniających zastosowanie omawianej terapii łączonej. Wykazano, że wskaźnik pełnej remisji klinicznej w przypadku bleomycyny+PDL wynosił 60-89%, a niepowodzenie leczenia dotyczyło 11-25% pacjentów. Z kolei bleomycyna w połączeniu z elektroporacją wykazywała skuteczność terapeutyczną rzędu 78-85%, natomiast brak efektywności występował u 4-14% pacjentów. Dla obu terapii łączonych najczęstszym działaniem niepożądanym były silne dolegliwości bólowe, które ustępowały w ciągu tygodnia. W jednej z publikacji wykazano, że terapia skojarzona z elektroporacją częściej wiązała się z występowaniem działań niepożądanych o charakterze średnio nasilonego bólu, martwicy, onycholizy, dystrofii. Natomiast dołączenie PDL skutkowało rozwojem pęcherzy krwotocznych, powierzchownych owrzodzeń, strupów. Biorąc pod uwagę doniesienia na temat bleomycyny stosowanej w monoterapii, należy podkreślić skuteczność rzędu 37-99,2% oraz ryzyko nawrotów zmian wynoszące 0 do 13%. Do obserwowanych powikłań miejscowych należały ból, strupy, pigmentacja, przejściowa onychodystrofia.
W podsumowaniu badacze zwrócili uwagę na brak jasnych dowodów pozwalających na ustalenie zaleceń terapeutycznych. Wydaje się jednak, że bleomycyna w skojarzeniu z PDL lub elektroporacją nie wykazuje większej skuteczności w zakresie remisji zmian oraz lepszego profilu bezpieczeństwa. Ponadto częściej w przypadku zastosowania metod dodatkowych obserwowano bliznowacenie i onycholizę. Co istotne, warto podkreślić znaczący wzrost kosztów leczenia w przypadku metod dodatkowych.
 
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
 
Na podstawie: Kaul S., Kaur I., Jakhar D.: Intralesional bleomycin in cutaneous warts: Does combining with lasers or electroporation confer additional benefit? J Am Acad Dermatol 2020 Sep 11: S0190-9622(20)32602-5. doi: 10.1016/j.jaad.2020.09.017. Epub ahead of print. PMID: 32926976.

Fot. Pixabay