Porównanie skuteczności miejscowych preparatów inhibitorów kalcyneuryny i glikokortykosteroidów w leczeniu bielactwa

Porównanie skuteczności miejscowych preparatów inhibitorów kalcyneuryny i glikokortykosteroidów w leczeniu bielactwa
Bielactwo nabyte (vitiligo) to przewlekła, idiopatyczna choroba skóry, w przebiegu której dochodzi do pojawiania się na skórze odbarwionych plam. Istnieje wiele sposobów leczenia bielactwa nabytego, wśród nich wymienia się metody farmakologiczne, chirurgiczne oraz światłolecznictwo.
Leczenie miejscowe wykorzystuje się u osób, u których plamy bielacze zajmują mniej niż 20% powierzchni ciała. Do zalecanych grup leków należą: glikokortykosteroidy (topical corticosteroids - TCS) oraz inhibitory kalcyneuryny (topical calcineurin inhibitors - TCI). Według przeglądu systematycznego Cochrane, skuteczność TCI w osiąganiu repigmentacji wynosi ok. ¾ efektu TCS.

Tajwańscy badacze dokonali przeglądu systematycznego i metaanalizy w celu porównania skuteczności leczenia bielactwa nabytego z zastosowaniem preparatów glikokortykosteroidowych oraz inhibitorów kalcyneuryny w monoterapii. Wykorzystano dane opublikowane przed 31. maja 2019 r. Wśród kryteriów włączenia znajdowały się badania prospektywne, angażujące co najmniej 10 uczestników, w których rezultaty końcowe oceniano na podstawie stopnia repigmentacji. W sumie zakwalifikowano 509 chorych z rozpoznaniem bielactwa nabytego. Wykazano, że TCI w porównaniu z TCS są mniej skuteczne w zwiększaniu nasilenia repigmentacji o ok. 50%. TCI odznaczały się jednak podobnym efektem terapeutycznym jak średniej mocy TCS w co najmniej połowie przypadków. Ponadto stwierdzono brak różnicy w skuteczności preparatów glikokortykosteroidowych oraz inhibitorów kalcyneuryny w leczeniu 50-75% zmian chorobowych występujących u pacjentów pediatrycznych.

W podsumowaniu badacze zwrócili uwagę, że skuteczność TCI i TCS w zwiększaniu repigmentacji ognisk bielaczych jest porównywalna u co najmniej 50% osób z rozpoznaniem vitiligo. Jest ona nieco wyższa w przypadku dzieci. Wyniki te pokrywają się z dotychczasowymi doniesieniami i potwierdzają zasadność stosowania miejscowych inhibitorów kalcyneuryny w leczeniu plam bielaczych, szczególnie po uwzględnieniu profilu bezpieczeństwa i ryzyka działań niepożądanych w terapii długoterminowej omawianymi grupami leków.


Na podstawie: Chang H.Ch. i wsp.: The effectiveness of topical calcineurin inhibitors compared with topical corticosteroids in the treatment of vitiligo: A systematic review and meta-analysis.  JAAD 2019: 82 (1): 243-245.

 
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak