Korelacja między stężeniami biomarkerów a poprawą kliniczną w trądziku różowatym

Korelacja między stężeniami biomarkerów a poprawą kliniczną w trądziku różowatym

Trądzik różowaty (rosacea) jest przewlekłą dermatozą, w której zmiany skórne dotyczą centralnej części twarzy. Choroba często stanowi znaczny defekt kosmetyczny i jest źródłem stresu dla pacjentów. Podłoże patofizjologiczne obejmuje między innymi zaburzenia ukrwienia, immunologiczne i przerost gruczołów łojowych. Dokładna przyczyna trądziku różowatego nie została poznana, ale ostatnio udało się zidentyfikować kilka wariantów antygenów zgodności tkankowej (HLA) związanych z chorobą.

Katelicydyny należą do grupy białek przeciwdrobnoustrojowych o właściwościach podobnych do defenzyn. Organizm człowieka produkuje jedną katalicydynę - LL-37. Wiadomo, że chorzy z rosacea mają podwyższone stężenia proteaz i katelicydyny w skórze. Naukowcy z USA opublikowali ostatnio wyniki wieloośrodkowego, randomizowanego badania klinicznego, kontrolowanego placebo, w którym oceniano wpływ terapii doksycykliną u pacjentów z trądzikiem różowatym na stężenia katelicydyny i aktywność proteaz w skórze.

Do badania włączono 170 pacjentów z grudkowo-krostkowym trądzikiem różowatym, których leczono przez 12 tygodni doksycykliną w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu (40 mg/dobę) lub placebo. Pomiarów stężeń katelicydyny i aktywności proteaz dokonywano w próbkach warstwy rogowej i w wycinkach skórnych.

Terapia doksycykliną skutkowała znaczącym zmniejszeniem stanu zapalnego i nasilenia choroby ocenianego za pomocą skali IGA (Investigator Global Assessment).  U pacjentów leczonych doksycykliną obserwowano ponadto znaczące obniżenie stężeń katelicydyny i aktywności proteaz. Stwierdzono, że niska początkowa aktywność proteaz była związana z lepszą odpowiedzią na terapię doksycykliną.

Naukowcy wnioskują, że otrzymane wyniki potwierdzają mechanizm działania doksycykliny w rosacea, ponadto podkreślają potencjalną wartość katelicydyny i proteaz jako biomarkerów w tej dermatozie.
 
Źródła:
www.jaad.org
J Invest Dermatol 2015 Jun; 135 (6): 1548-55.


Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie