Wykazano, że w przebiegu zaburzenia mogą występować epizody lękowo-depresyjne, ponadto stwierdza się znaczne obniżenie jakości życia chorych. Do oceny nasilenia hiperhydrozy wykorzystuje się liczne narzędzia, zarówno jakościowe, jak i ilościowe, dzięki którym możliwe jest określenie stopnia zaawansowania przez pacjenta w sposób subiektywny oraz obiektywny. Najbardziej popularną skalą jest czteropunktowa Hyperhidrosis Disease Severity Scale (HDSS), oparta o ocenę nasilenia potliwości przez pacjenta. Z kolei analiza grawimetryczna służy oznaczeniu ilości wydzielanego potu.
Amerykańscy lekarze z Saint Louis University postanowili określić związek pomiędzy tymi dwoma metodami. Do badania zakwalifikowano grupę 336 pacjentów z rozpoznaniem nadpotliwości pach, rąk lub stóp, u których choroba rozwinęła w młodym wieku (średnio 12,8 lat), ponadto u nieznacznej większości występował dodatni wywiad rodzinny (58,3%). Wyniki analizy grawimetrycznej przedstawiały się następująco: w przypadku nadpotliwości pach uzyskano wartości niskie, średnie i wysokie u odpowiednio 27, 84 i 154 osób. U 35, 55 i 55 pacjentów z rozpoznaniem nadmiernej aktywności gruczołów potowych stóp analiza grawimetryczna wykazała odpowiednio łagodne, średnie i zaawansowane zaburzenie. Z kolei wyniki badania dla grupy z nadpotliwością rąk pozwoliły ocenić nasilenie choroby u 30, 53 i 91 pacjentów jako łagodne, umiarkowane i ciężkie.
Na podstawie odmiennych wyników analizy grawimetrycznej na poszczególnych poziomach zaawansowania zaburzenia stwierdzono, że statystycznie istotna różnica występowała pomiędzy nadaktywnością gruczołów potowych stóp i rąk. Natomiast nie udało się wykazać znaczącego związku pomiędzy wartościami analizy grawimetrycznej oraz HDSS. Zauważono, że może to być skutek czasu trwania badania grawimetrycznego, który wynosi 5 minut i jest za krótki do całościowego określenia nasilenia zaburzenia. Ponadto wynik pojedynczego badania nie pozwala jednoznacznie go określić. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że nadpotliwość ma złożoną, wieloczynnikową etiologię i wpływa na wiele sfer życia pacjentów.
Amerykańscy lekarze z Saint Louis University postanowili określić związek pomiędzy tymi dwoma metodami. Do badania zakwalifikowano grupę 336 pacjentów z rozpoznaniem nadpotliwości pach, rąk lub stóp, u których choroba rozwinęła w młodym wieku (średnio 12,8 lat), ponadto u nieznacznej większości występował dodatni wywiad rodzinny (58,3%). Wyniki analizy grawimetrycznej przedstawiały się następująco: w przypadku nadpotliwości pach uzyskano wartości niskie, średnie i wysokie u odpowiednio 27, 84 i 154 osób. U 35, 55 i 55 pacjentów z rozpoznaniem nadmiernej aktywności gruczołów potowych stóp analiza grawimetryczna wykazała odpowiednio łagodne, średnie i zaawansowane zaburzenie. Z kolei wyniki badania dla grupy z nadpotliwością rąk pozwoliły ocenić nasilenie choroby u 30, 53 i 91 pacjentów jako łagodne, umiarkowane i ciężkie.
Na podstawie odmiennych wyników analizy grawimetrycznej na poszczególnych poziomach zaawansowania zaburzenia stwierdzono, że statystycznie istotna różnica występowała pomiędzy nadaktywnością gruczołów potowych stóp i rąk. Natomiast nie udało się wykazać znaczącego związku pomiędzy wartościami analizy grawimetrycznej oraz HDSS. Zauważono, że może to być skutek czasu trwania badania grawimetrycznego, który wynosi 5 minut i jest za krótki do całościowego określenia nasilenia zaburzenia. Ponadto wynik pojedynczego badania nie pozwala jednoznacznie go określić. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że nadpotliwość ma złożoną, wieloczynnikową etiologię i wpływa na wiele sfer życia pacjentów.
Na podstawie:
Gibbons M. i wsp.: Comparison of patient-reported disease severity and sweat measurements in primary focal hyperhidrosis. JADD 81 (5): 1209-1211.
Lek. Paulina Szczepanik-Kułak
