Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta u dzieci 
Katarzyna Gutfreund, Wojciech Bienias, Anna Szewczyk, Magdalena Oszukowska, Andrzej Kaszuba

Streszczenie:
Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta (PLEVA) jest samoograniczającą się dermatozą zapalną. W jej przebiegu występują grudki rumieniowe, które mogą ewoluować w zmiany krwotoczne, pęcherzykowe lub martwicze. Choroba bardzo często występuje u dzieci. PLEVA z natury ma charakter limfoproliferacyjny. Czynniki wywołujące ją nie są w pełni poznane. Dzieci chorują zasadniczo gorzej niż dorośli ze względu na rzadsze remisje, częstsze pozostawanie pozapalnej hiper- lub hipopigmentacji, a także z reguły gorszą odpowiedź na leczenie. Opisano gorączkową wrzodziejąco-martwiczą odmianę choroby, która jest piorunująca i potencjalnie śmiertelna. W leczeniu miejscowym wykorzystuje się glikokortykosteroidy lub inhibitory kalcyneuryny. Ogólnie stosuje się antybiotyki, u dzieci głównie erytromycynę. Obserwowano korzystne efekty po zastosowaniu fototerapii.

 

Słowa kluczowe: pityriasis lichenides, PLEVA, choroba Mucha-Habermanna, dzieci

Borreliosis – ticking over. Part 2: Epidemiology and clinical symptoms
Anna E. Szewczyk, Andrzej Kaszuba, Wojciech Bienias, Katarzyna Gutfreund, Joanna Kowalska-Brocka, Magdalena Kręgiel, Marta Matych, Anna Moskal, Marcin Noweta, Magdalena Oszukowska, Katarzyna Płużańska-Srebrzyńska, Agnieszka Wojciechowska, Kamila Uczniak, Sebastian Uczniak

Streszczenie: 
Druga część cyklu „W kleszczach boreliozy” porusza zagadnienia dotyczące epidemiologii i obrazu klinicznego choroby z Lyme. Borelioza jest najczęstszą chorobą odkleszczową. Według PZH od 2010 roku zapadalność na boreliozę w Polsce utrzymuje się na stałym poziomie, ok. 23/100 000. Tereny leśne oraz wilgotne stanowią odpowiedni biotop gwarantujący idealne warunki dla rozwoju kleszcza. Ixodes ricinus cechuje się dwuletnim cyklem życiowym. Przekształcanie się w kolejne stadia za każdym razem umożliwia mu zarażenie żywiciela. Istotny wpływ ma ryzyko przeniesienia infekcji ma obszar geograficzny, na którym doszło do ukąszenia kleszcza, czas narażenia oraz stadium rozwojowe pasożyta. Obowiązujący w Europie podział kliniczny boreliozy wyróżnia trzy stadia choroby: infekcji wczesnej lokalnej, wczesnej rozsianej oraz przewlekłej. Charakterystycznym objawem skórnym dla boreliozy jest rumień wędrujący (erythema migrans – EM). W przebiegu choroby mogą być obecne także inne zmiany skórne: pseudochłoniak (Borrelia lymphocytoma – BL) oraz przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn (acrodermatitis chronica atrophicans – ACA). Borelioza jest chorobą wielonarządową. Manifestacją ogólnoustrojowej infekcji są objawy świadczące o zajęciu układu nerwowego, stawowo-mięśniowego oraz krążenia.

 

Słowa kluczowe: borelioza, kleszcz, Ixodes ricinus, cykl rozwojowy, objawy kliniczne, rumień wędrujący, pseudochłoniak, neuroborelioza

Co nowego w akromegalii? 

Refreshing our knowledge about cutaneous signs of acromegaly
Hubert Arasiewicz, Ligia Brzezińska-Wcisło

 

Streszczenie:
Akromegalia to rzadkie schorzenie endokrynologiczne zależne od wzmożonego wydzielania hormonu wzrostu. Ze względu na przewlekły i postępujący charakter pozostaje długo nierozpoznawana, powodując nieodwracalne powikłania. Jest chorobą obejmującą większość układów i narządów, współistniejąc z innymi populacyjnie częstymi chorobami, w tym nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą. Zmiany skórne powstają w mechanizmie nadmiernego pobudzenia receptora dla somatomedyn obecnego na powierzchni większości komórek skóry. Rozpoznanie ustalamy na podstawie podwyższonych wartości poziomu hormonu wzrostu (GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1), a także innych badań obrazowych. Leczeniem z wyboru w przypadku hormonalnie czynnego guza jest interwencja chirurgiczna mająca na celu normalizację poziomu GH i IGF-1. Choć jest przedmiotem zainteresowania endokrynologów, odpowiednia znajomość specyfiki skóry dotkniętego nią pacjenta może przyśpieszyć rozpoznanie. Szybkie ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie prawidłowego leczenia przyczynia się do spadku śmiertelności. Dlatego znajomość możliwych objawów choroby jest istotna zarówno dla lekarza dermatologa, jak i lekarzy innych specjalności.

 

Słowa kluczowe: akromegalia, zmiany skórne, rozpoznanie, leczenie

Współistnienie przyłuszczycy z alergią IgE-zależną – opis dwóch przypadków 

The coexistence of parapsoriasis with IgE-mediated allergy – two cases report
Grażyna Sławeta, Krzysztof Kłos, Jerzy Kruszewski

 

Streszczenie: 
Przyłuszczyca jest określeniem dla kilku niezależnych jednostek chorobowych o nieznanej etiologii. Wyróżniamy: przyłuszczycę kropelkowatą (pityriasis lichenoides chronica), przyłuszczycę ostrą (pityriasis lichenoides et varioliformis acuta), przyłuszczycę małoogniskową (typu small patch parapsoriasis) i przyłuszczycę wielkoogniskową (large patch parapsoriasis oraz prereticulotic parapsoriasis). Przyłuszczyca jest chorobą przewlekłą charakteryzującą się występowaniem „palczastych” nieregularnych plam rumieniowych na tułowiu, ramionach i podudziach. Może mieć przebieg łagodny, ale zdarzają się – szczególnie w przypadku przyłuszczycy wielkoogniskowej i typu poikilodermicznego – transformacje w kierunku ziarniniaka grzybiastego (mycosis fungoides – MF) – skórnego chłoniaka T-komórkowego. Nie znaleziono w dostępnej literaturze publikacji na temat współistnienia przyłuszczycy z alergią typu I – IgE-zależną. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na możliwość wystąpienia przyłuszczycy razem z chorobami z kręgu atopowych: pokrzywką, alergicznym zapaleniem spojówek, alergicznym nieżytem nosa całorocznym i sezonowym oraz astmą oskrzelową.

 

Słowa kluczowe: przyłuszczyca, przyłuszczyca plackowata mało- i wielkoogniskowa, transformacja, ziarniniak grzybiasty, diagnostyka, alergia IgE-zależna

Fenomen blizn Löfgrena jako pierwsza manifestacja sarkoidozy układowej – opis przypadku i przegląd literatury 

Löfgren’s scar phenomen as a first manifestation of a systemic sarcoidosis – a case report and literature review
Aleksandra Bloch-Rekść, Zdzisław Majewski, Paweł Trzeciak

 

Streszczenie: 
Sarkoidoza należy do układowych chorób ziarniniakowych o nieznanej patogenezie. Zajmuje głównie płuca, węzły chłonne śródpiersia, skórę, gałki oczne oraz narządy miąższowe. Zmiany skórne występują u 20-35% chorych, mogąc być jedynym objawem poprzedzającym lub występującym równolegle z toczącym się procesem układowym. Wykwity mają charakter polimorficzny. Sarkoidoza w bliźnie jest jedną z najrzadszych postaci klinicznych choroby, dotyczy ok. 2,9% przypadków. Zmiany ziarniniakowe mogą występować w starych bliznach pooperacyjnych, pourazowych, w miejscach wkłuć, tatuażach oraz obszarach przewlekłego drażnienia. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki, u której w obrębie starej pourazowej blizny wystąpiły zmiany o charakterze naciekowych guzków. Badanie histopatologiczne wycinka wykazało obecność nieserowaciejących ziarniniaków charakterystycznych dla sarkoidozy. Zmiany skórne okazały się pierwszym i jedynym objawem klinicznym schorzenia układowego. Każde rozpoznanie sarkoidozy skórnej pociąga za sobą konieczność poszerzenia diagnostyki w kierunku zmian układowych. Dobór właściwego leczenia zależy od postaci choroby oraz stanu klinicznego pacjenta.

 

Słowa kluczowe: ziarnina sarkoidalna, etiopatogeneza, diagnostyka, leczenie

Toxic eff ects of methotrexate overdose in a psoriasis patient – case report
Aleksandra Skłodowska, Wojciech Francuzik, Kinga Byczkowska, Zygmunt Adamski

Streszczenie:
Zatrucie metotreksatem (MTX) podawanym drogą doustną jest znanym i częstym problemem związanym z szerokim zastosowaniem metotreksatu w terapii dermatologicznych i reumatologicznych jednostek chorobowych. Główną przyczyną zatrucia jest nieprawidłowa częstość dawkowania leku, kiedy pacjent, najczęściej zamiast raz w tygodniu, przyjmuje lek codziennie.
Niniejszy artykuł przedstawia przypadek 40-letniego pacjenta chorującego na łuszczycę pospolitą, u którego w wyniku zatrucia MTX (przyjmowanego w dawce 10 mg przez 6 kolejnych dni) pojawiło się polekowe toksyczne uszkodzenie szpiku i toksyczne uszkodzenie skóry i błon śluzowych.

 

Słowa kluczowe: metotreksat, przedawkowanie, łuszczyca pospolita

Trądzik różowaty – opis przypadku  

Rosacea – case report
Dagna Chmielowska-Wieczorek, Kamila Idzik, Szymon Płaczek

 

Streszczenie: 
Trądzik różowaty (łac. rosacea) jest przewlekłą dermatozą zapalną, w której zmiany chorobowe występują głównie w obrębie środkowej części twarzy, mają postać grudek i krostek zlokalizowanych na rumieniowym podłożu. Chorobie mogą towarzyszyć poszerzone naczynia krwionośne oraz powiększenie gruczołów łojowych z towarzyszącym ich włóknieniem. Choroba ta częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn, natomiast przebieg jej jest cięższy u płci męskiej. Etiologia rosacea wciąż nie jest w pełni poznana. Przypuszcza się, że znaczenie mają czynniki genetyczne, wadliwe ukrwienie skóry twarzy, zaburzenia gospodarki hormonalnej i układu wewnątrzwydzielniczego oraz stan zapalny obejmujący mieszki włosowe w skórze. Przebieg trądziku różowatego jest zwykle przewlekły, obserwuje się okresy zaostrzeń i remisji. W zależności od stadium zaawansowania choroby wyróżniamy kilka postaci klinicznych rosacea. Leczenie powinno być zawsze dostosowane do stopnia zaawansowania choroby i dobrane indywidualnie dla każdego pacjenta. Celem pracy jest prezentacja przypadku 43-letniego pacjenta z trądzikiem różowatym, u którego wystąpiła poprawa po doustnym leczeniu izotretynoiną.

 

Słowa kluczowe: trądzik różowaty, izotretynoina, wynik leczenia

Pachydermodaktylia u 16-letniego chłopca – opis przypadku i charakterystyka schorzenia 

Pachydermodactyly in 16-years-old boy – case report and characteristic of the disease
Wojciech Bienias, Mirosława Kuchciak, Magdalena Kręgiel, Katarzyna Gutfreund, Marcin Noweta, Agnieszka Wojciechowska, Mariusz Skrzypczyk, Katarzyna Tomaszewska, Andrzej Kaszuba

 

Streszczenie:
Pachydermodaktylia jest to rzadkie schorzenie będące odmianą włókniakowatości palców. Występuje głównie u mężczyzn w wieku pokwitania. W obrazie klinicznym dominują bezobjawowe obrzęki tkanek miękkich w obrębie bocznych części paliczków proksymalnych i stawów międzypaliczkowych bliższych rąk. Przyczyną schorzenia jest nawykowa czynność splatania i zaciskania palców rąk. Nie ma skutecznej terapii tego schorzenia. Autorzy pracy prezentują przypadek 16-letniego chłopca, którego zmiany palców rąk odpowiadają pachydermodaktylii.

Słowa kluczowe: pachydermodaktylia, paliczki, włókniakowatość, kolagen

---