Naczyniaki niemowlęce należą do łagodnych zaburzeń rozwojowych, które występują nawet u 10% wszystkich niemowląt. W większości przypadków ich obecność nie stanowi problemu medycznego, a jedynie defekt kosmetyczny. Niekiedy jednak zmiany w niekorzystnych lokalizacjach (np. okolica gałki ocznej) lub o dużych rozmiarach mogą powodować poważne następstwa funkcjonalne, a nawet zagrażać życiu dziecka. Konieczne jest zatem leczenie w takich przypadkach. Najskuteczniejszym lekiem stosowanym w terapii IH był do tej pory nieselektywny beta-bloker − propranolol. Ostatnie doniesienia na temat istotnej roli układu renina−angiotensyna w patogenezie IH zaowocowały wstępnymi próbami zastosowania antagonistów enzymu konwertującego angiotensynę w terapii tego schorzenia, które okazały się obiecujące.
Na łamach najnowszego numeru Journal of American Academy of Dermatology opublikowano wyniki przeprowadzonego w Egipcie pierwszego, radomizowanego badania klinicznego, w którym porównano skuteczność kaptoprilu i propranololu. Do badania włączono 30 niemowląt z IH oraz 35 zdrowych jako grupę kontrolną. Wyniki analizowano na podstawie oceny obrazu klinicznego, a także pomiarów osoczowych stężeń angiotensyny II i czynnika wzrostu komórek śródbłonka naczyniowego (VEGF).
W grupie leczonej propranololem obserwowano zdecydowanie lepszą i szybszą odpowiedź kliniczną. W obydwu grupach po leczeniu stwierdzono istotne obniżenie stężeń angiotensyny II i VEGF, były one jednak silniej wyrażone w grupie leczonej propranololem. Działania niepożądane ze strony serca obserwowano jedynie w grupie leczonej kaptoprilem.
Podsumowując, stosowany od lat propranolol okazał się lepszy w leczeniu IH zarówno w zakresie skuteczności, jak i tolerancji terapii.
Źródło: http://www.jaad.org/article/S0190-9622(15)02283-5/abstract
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
Lek. Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
