Cechy kliniczne i immunologiczne półpaśca nawrotowego

Cechy kliniczne i immunologiczne półpaśca nawrotowego
Półpasiec jest częstą manifestacją kliniczną reaktywacji latentnego zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-Zoster Virus – VZV), które nabywa się w dzieciństwie po przebyciu ospy wietrznej. Do choroby predysponują m. in. zaawansowany wiek, schorzenia współistniejące, immunosupresja, stres i przemęczenie. Uważa się, że nawroty półpaśca występują bardzo rzadko, ale w literaturze brakuje doniesień na ten temat. 
Naukowcy z Japonii przeprowadzili szeroko zakrojone, prospektywne badanie kohortowe, w celu scharakteryzowania cech klinicznych i immunologicznych półpaśca nawrotowego. Do badania włączono ogółem 12 522 pacjentów w wieku powyżej 50 lat zamieszkujących miasto Shozu w Japonii. Okres obserwacji wyniósł 3 lata. Ogółem obserwowano półpaśca u 401 pacjentów, spośród których 341 miało pojedynczy epizod, a 60 postać nawrotową. Pacjentów oceniano pod kątem cech klinicznych oraz odpowiedzi immunologicznej poprzez wykonanie skórnego testu z antygenami VZV.

W grupie pacjentów z nawrotowym półpaścem zarówno objawy skórne, jak i towarzyszący im ból były istotnie mniej nasilone niż u chorych z pojedynczym epizodem choroby. Wśród osób w wieku 50-79 lat częstość występowania neuralgii popółpaścowej była mniejsza u osób z nawrotowym półpaścem. Skórne testy z antygenami VZV indukowały znacznie silniejsze reakcje u osób z nawrotowym półpaścem.

Autorzy wnioskują, że nawrotowe postaci półpaśca mają zwykle łagodniejszy przebieg kliniczny, co może być związane z silniejszą i efektywniejszą odpowiedzią immunologiczną organizmu na antygeny wirusa VZV.

Źródło:
J Am Acad Dermatol. 2016 Nov;75 (5):950-956.e1.

Lek. Michał Adamczyk

Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie