Leczenie łuszczycy ze współistniejącym toczniem rumieniowatym

Leczenie łuszczycy ze współistniejącym toczniem rumieniowatym
toczen_rumieniowaty
Współistnienie tocznia rumieniowatego i łuszczycy jest rzadkie. Naukowcy z Bostonu na łamach najnowszego numeru Journal of the American Academy of Dermatology (JAAD) podjęli się oceny możliwych strategii terapeutycznych, w szczególności leków biologicznych anty-TNFα, w przypadkach współwystępowania obydwu chorób.
Zarówno łuszczyca, jak i toczeń rumieniowaty (lupus erythematosus  LE) należą do chorób zapalnych mediowanych immunologicznie (immune mediated inflammatory disease − IMID). Dotychczas pojawiały się pojedyncze doniesienia dotyczące możliwej skuteczności leków biologicznych anty-TNFα w terapii LE. Jednak zasadniczo leków tych unika się w przypadkach LE, ponieważ mogą one wywołać zaostrzenia choroby. Leki anty-TNFα mają natomiast od lat udowodnioną znaczną skuteczność w leczeniu objawów łuszczycy.
 
W omawianej publikacji dokonano retrospektywnej, wieloośrodkowej analizy przypadków ze współistnieniem tocznia rumieniowatego i łuszczycy lub łuszczycowego zapalenia stawów. Uwzględniono 96 pacjentów, w wieku średnio 56 lat. Wśród chorych leczonych anty-TNFα zaobserwowano jeden przypadek zaostrzenia objawów tocznia rumieniowatego, co dało częstość występowania 0,92% zaostrzeń tocznia na pacjenta na rok.
 
Autorzy wnioskują, że leki anty-TNFα mogą stanowić obiecującą opcję terapeutyczną u chorych cierpiących na łuszczycę i tocznia rumieniowatego, a kliniczne obserwacje dotyczące ryzyka wystąpienia zaostrzeń tocznia wskazują, że jest ono niewielkie. Wśród ograniczeń omawianego badania autorzy wymieniają niewielką liczebność próby, charakter retrospektywny badania oraz niepełną dokumentację. Potrzebne są dalsze badania kliniczne.
 
Żródło:  www.jaad.org

Lek.Michał Adamczyk
Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie